محور اصلی رهبری انبیای الاهی دو چیز است:
1. تحکیم ارتباط خلق با خالق؛
2. تحکیم ارتباط انسان ها با یکدیگر.
یعنی مردم وظیفه عبادی خود را در آستان ذات خدای یکتا انجام بدهند و نسبت به یکدیگر هم حقشناس باشند. به تعبیر دیگر هم حقالله را رعایت کنند هم حقالناس را. در داستان حضرت شعیب و جریان شهر مدین این دو عنصر محوری به خوبی مشخص است که شعیب (علیه اسلام) محصول این نصایح را به دو عنصر محوری گزارش می دهد:
یکی ?اعْبُدُوا اللّهَ ما لَکُمْ مِنْ إِلهٍ غَیْرُهُ، خدا بپرستید که هیچ خدایی جز او نیست.?
دیگری ?لا تَبْخَسُوا النّاسَ أَشْیاءَهُمْ؛ به مردم چیزهایی را کم ندهید.?.
پس بنا بر این آیه، حضرت شعیب (علیه السلام) دو راه را به قومش نشان داد: یکی اینکه خدای یکتا را بپرستند و دیگری اینکه در ارتباطات خودشان، کم فروشی نکنند.
پانوشت: سوره اعراف، آیه 85.